Mijn vader is de beste vader van de wereld

Als ik mijn vader vraag wat hij graag wil hebben voor vaderdag dan weet hij uit gekkigheid niet wat hij moet vragen. Hij heeft alles al. Of eigenlijk: hij heeft alles wat zijn hartje begeert. Hij is ontzettend tevreden met alles wat hij heeft. Bovendien is hij bezitter van het grootste goed: een flinke dosis gezondheid.

Oorlogskind

Mijn vader is een oorlogstijd, geboren in 1936 en behoorde met zijn familie tot de verraders van Indonesië. Zij waren namelijk met de Hollanders. Zij zijn “gevlucht” naar het veilige Nederland toen Indonesië zich onafhankelijk verklaarde. Ze waren een soort van welkom hier, omdat Nederland aan deze dappere verraders nog wel een rekeningetje of wat open hadden staan. Bovendien deed de Nederlandse regering nog wat mooie beloftes die ze uiteindelijk niet of nauwelijks nakwam. Wat rest waren wat sporadische excuses en voor velen van mijn vaders generatie enorme trauma’s waarover ze zelden of nooit over praten. Die nemen ze bij voorkeur zwijgend mee het graf in.

Mijn vader is de beste
Mijn vader is de beste

Hollandse jongen

Zijn generatie wilde die traumatische tijd van bezetting, verraad, oorlog, vluchten achter zich laten. Ze spraken vaak de taal en konden zo inspringen in de wederopbouw van Nederland. Dit land was het walhalla, het land van kansen. En zo werd ik jaren later opgevoed. “Vroeger hadden we niks. Dus grijp je kans. Leer nu, dat is goed voor later.” Over Indonesië werden weinig woorden gerept. “Is niet belangrijk. Je leeft nu hier. Eet Nederland, praat Nederlands, doe Nederlands. Je bent een Hollandse jongen!”, hielp mijn vader mij meerdere malen hielp herinneren. Zeker als ik weer een flinke onvoldoende had gescoord.

Steeds meer gelijkenissen

Mijn vader had nog wel een paar van dat soort citaten: “Ruim je spullen op. Wees zuinig op je spullen. Wil je meer? Dan ga je maar werken. Wees niet zo ondankbaar. Voeten lappen als je binnenkomt!” En zo zijn er nog een aantal citaten waar ik van merk dat ik ze nu klakkeloos herhaal bij mijn kinderen. Zijn opvoeding is mijn opvoeding, maar dan iets vrijer en aangepast aan deze tijd. Het leeftijdsverschil tussen mij en mijn kinderen is minder groot (27 jaar met Carlijne en 29 jaar met Lars), dat ik ook nog best wel een hippe vader ben. Vind ik. Vinden zij vooral niet. Mijn vader en ik schelen 40 jaar.

Mijn vader is de beste
Mijn vader is de beste

Stille going strong

Ik realiseer me bovendien dat ik enorm gezegend ben. Mijn vader is nog enorm kwiek voor zijn leeftijd. Hij doorstond een paar jaar terug in fitte toestand zelfs een pittige preventieve bypass operatie. Iets van vijf omleidingen moesten voorkomen dat hij ooit last van zijn hart zou kunnen krijgen. Nu op zijn 81e draagt hij met plezierige tegenzin nog altijd twee keer per jaar de koffers richting een zonnig oord in Zuid-Europa.

Mijn vader is de beste

Wat dat mannetje - want dat is hij met 1.60 meter groot letterlijk - zo bijzonder maakt, is dat hij steeds meer op de vader van Stef Bos lijkt. Zo’n papa die weliswaar van mij verschilt, maar waar ik steeds meer op ga lijken. Zowel qua opvoeding, maar ook qua uiterlijk. Nu mijn haar niet meer zo goed groeit, komen de contouren van zijn gezicht steeds meer terug in die van mij. En ondanks zijn nukken - ja, mag het ook na zo’n turbulent leven - is het bovenal een echte vader. Zo ongerust en zorgzaam als hij is als het gaat om ons, zijn kinderen. Zijn kleinkinderen. En iedereen die het dierbaar is. Een fantastische vader, schoonvader, opa en stiefopa.

Met bijna 82 levensjaren hoop ik toch dat ik nog lang van hem mag genieten. Zoals hij is en blijft.

Mijn vader!

Mijn vader is de beste

3 thoughts on “Mijn vader is de beste vader van de wereld

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *