Vorige week, vorig jaar kunnen we inmiddels stellen, keek ik in deze blog terug op 2018. Ik noemde 2018 een jaar met vele pieken en toch keek ik vanaf die pieken steeds in een diep dal. Het verlies van mijn schoonvader heeft ondanks de vele mooie momenten van het afgelopen jaar veel impact gehad. Het bleef de rode draad van het jaar. Je kunt je wellicht voorstellen dat de eerste kerstdagen en het eerste oud en nieuw zonder hem behoorlijk pittig waren. Voor mij, laat staan voor zijn eigen vrouw, (stief)dochter(s) en andere dierbaren.
De herinnering blijft
Ben Cramer zong het mooi: de herinnering blijft! En ja, mijn schoonvader was ook wel een beetje de clown met die lach, die alles heeft gegeven tot de laatste dag. De feestdagen samen vieren werd dan ook weer iets heel moois. Zoals we samen aan tafel zaten, pratend over koetjes en kalfjes en herinneringen ophalend... dit is wat hij graag had. Zag. En ziet, althans dat wil ík zo geloven. Hij leeft immers voort in onze herinneringen die goed bewaard blijven in onze harten. Juist op die plek leeft hij voor altijd en is hij voor altijd bij ons.
De draad weer oppakken
Hij zal trots zijn vanwaar hij ons ook heeft kunnen zien. Dit is zoals we het met hem afgesproken hebben: elkaar steunen, positief blijven en elkaar erdoorheen slepen. Ondanks al het verdriet van een ieder en ondanks de pijn, doen we dat. Lukt ons dat. Meestal. We hebben de draad allemaal op ons eigen manier opgepakt en doen dagelijks het maximale om er weer iets moois van te maken. Ikzelf heb dat aardig kunnen doen, vertelde ik al in mijn vorige blog. Ook mijn vrouw heeft ondanks dit verdriet toch een mooi jaar beleefd op allerlei andere fronten.
Geen voornemens, wel nieuwe doelen
Niks is kwetsbaarder dan het leven. Daarmee zijn we afgelopen jaar hard geconfronteerd. Ik was al niet van de goede voornemens en ook nu zal ik niet voornemens zijn. Wel stel ik graag doelen. Hoor mij nou. Hier was ik ook heel lang niet van, maar ook ik heb geleerd. Doelen helpen me in elk geval ergens te komen. Bij een volgend punt. Dat hoeft echt niet de perfecte plek te zijn. En zeker ook niet hard te gaan. Of in één rechte lijn. De weg naar het doel is soms vele malen mooier. Je moet daarom niet vergeten te genieten onderweg. Soms merk je overigens al snel dat een gekozen pad ook weer niet de juiste is. Door daaraan toe te geven, kun je snel op zoek gaan naar een volgende afslag of terug naar het vertrekpunt. Zolang je maar voorkomt dat je verdwaalt. Wat kan helpen, is soms om hulp te vragen. Dat kan echt helpen om snel weer op de juiste koers te zitten. Meer vragen... dat is misschien wel een doel van mij dit jaar.
Uit de comfortzone vertrouwend op mijn intuïtie
Het afgelopen jaar heb ik mooie nieuwe wegen bewandeld. Dat was ook een van de doelen van vorig jaar. Uit mijn comfortzone treden en nieuwe dingen doen (lees het hier maar eens terug). Op avontuur gaan, pionieren, ontdekken, vallen, leren, opstaan, doorgaan. Al die verschillende avonturen hebben mij veel gebracht. Ik ben niet alleen ervaringen rijker, ik heb ook weer veel van mijzelf teruggevonden. Het afgelopen jaar heb ik weer erg veel gevoeld en geluisterd. Vooral naar mijn lichaam en geest. Ik heb mijn keuzes daar steeds vaker door laten leiden. Ineens ontdekte ik dat er ergens in mij mijn intuïtie verscholen zat. Die bleek al enige tijd kapot. Of in elk geval beschadigd. Mijn intuïtie is weer behoorlijk opgekalefaterd.
Ondanks vertrouwen blijven waken voor hoogmoed
Diezelfde intuïtie zegt me nu dat ik voorzichtig moet zijn met alle positieve ontwikkelingen van het afgelopen jaar. Ik heb mezelf weer teruggevonden, ben weer in staat om mooie dingen te doen en ik heb weer vertrouwen in mijzelf. Ik durf dingen aan te jagen, dromen na te jagen, te verbinden en te doen. Tegelijkertijd moeten ook alle prikkels en impulsen van 2018 een plek krijgen. Het idee dat er nu weer een jaar moet volgen met nieuwe pieken, benauwd me. Ik ben zelfs misschien een beetje waakzaam dat niet alle pieken ineens weer als een economie in elkaar klappen. Je kunt wel overladen zijn met vertrouwen, maar hoogmoed komt nog altijd voor de val. De natuur beredeneert immers ook vanuit de gedachte “genoeg” en snakt niet naar meer dan dat. Toch vergeet ze niet om te groeien. Dat principe wil ik komende jaar hanteren: groeien vanuit genoeg.
Consolideren zal leiden tot groei
Het doel voor 2019 is dan ook al het goede van 2018 te consolideren om van daaruit verder te groeien. Wellicht vinden sommige mensen dat wat vaag, maar voor mij is het helder. Dat telt. Het komende jaar hoeft de ingeslagen weg niet meer, mooier, beter of groter. Ik wil vooral genieten van de lessen die ik heb geleerd en de beste lessen bij me dragen om daarop verder te bouwen. Ook wil ik goed blijven observeren voor mezelf waar ik invloed op heb en waarop niet. Wat wil ik veranderen en verbeteren en wat kan ik veranderen en verbeteren? En niet onbelangrijk zal zijn om mijzelf de oprechte vraag te stellen: wat levert het mij op? Vergroot ik mijn geluk door deze keuze te maken? Ik wil in elk geval keuzes maken die goed zijn voor mijzelf. Tegelijkertijd moeten die keuzes voor mijzelf vanzelf leiden tot mooiere dingen voor anderen. Daar wil ik het komende jaar wel meer over leren en weten.
Dat betekent voor mezelf dat ik een aantal dingen wel ga doen en niet ga doen het komende jaar. En wat ik wel ga doen, daar ga ik focus op leggen en gaandeweg nieuwe doelen aan koppelen. Ik geloof niet in de economische slogan: stilstand is achteruitgang. Ik geloof namelijk heel erg dat je vanuit stilstand enorm kunt bloeien en groeien. Dat je vanuit stilstand toch kunt inspireren, belangrijk kunt zijn en impact kunt maken op jezelf en je omgeving. Een boom doet immers zijn leven lang niet anders. Dat natuurlijke principe inspireert me. Ik wil de natuur ook weer veel meer meenemen in mijn beslissingen en keuzes. De verbinding met de natuur is in mijn beleving de sleutel die toegang biedt tot je intuïtie en inzicht biedt in de route die voor jou is weggelegd.
Concrete doelen met Expeditie Flow en andere initiatieven
Concrete doelen? Ik heb er een paar. Ten eerste wil ik het komende jaar meer schrijven op Expeditie Flow. Ik wil bovendien weer natuurwandelingen gaan doen die impact hebben op persoonlijke ontwikkeling en persoonlijk leiderschap. Al dan niet samen met anderen. Ook wil ik met Expeditie Flow weer een persoonlijke ontwikkelingsreis maken. Aan een 7-daagse woestijnreis naar Marokko wordt gewerkt.
Verder wil ik Flag Football in Apeldoorn en omgeving op de kaart zetten met mijn ‘cluppie’ Apeldoorn Monarchs. Over deze "light" versie van American Football en over de club die in Apeldoorn groeiende is, vertel ik binnenkort meer. Je zult me mogelijk ook weer langs de deuren zien gaan om het duurzame verhaal te verkondigen van mijn groene politieke partij. Dit jaar mogen we stemmen voor o.a. de provinciale staten (wat weer invloed heeft op de samenstelling van de Eerste Kamer). Op 22 maart van dit jaar organiseren we ook weer TEDxApeldoorn. Een mooie, inspirerende line-up vertelt grensverleggende verhalen. Het thema is dan ook "Crossing Borders". Even reclame maken: kaarten voor dit event koop je via deze link.
Concrete doelen met Klimaatverbond Nederland
Ondertussen mag ik bij mijn werkgever Klimaatverbond Nederland verder met het werken aan klimaatbeleid voor decentrale overheden. Onze organisatie heeft afgelopen jaar een transformatie ondergaan en - naar mijn idee én gevoel - slim geïnvesteerd in de positionering van de organisatie en een team dat daarbij past. We hebben daar al wat aan kunnen proeven tijdens de laatste weken van 2018 en gaan de komende weken nog wat verder aan elkaar wennen. Ik geloof er heilig in dat gedurende het eerste kwartaal ons team, onze core / niche en onze communicatie als een puzzel in elkaar valt en dat we ons weer stevig kunnen gaan bemoeien met decentraal klimaatbeleid en het klimaatdebat.
Mijn doel is hier mijn/de rol als/van communicatiemedewerker steviger te positioneren in de organisatie en leiderschap te tonen bij het uitvoeren van de gekozen communicatiestrategie. Wel binnen de realistische capaciteit van alle aanwezige mogelijkheden. Tevens wil ik ervoor zorgen dat we binnen de organisatie als één team blijven opereren met focus op onze doelstellingen en met oog voor elkaar. En dat iedereen zich veilig voelt om daar vol goede moed en met vertrouwen aan te werken. Het is niet mijn primaire taak, maar gezien mijn natuurlijke drang naar verblinding en het willen ontwikkelingen van deze competentie zie ik daar kansen voor mijzelf en de organisatie.
Concrete doelen voor ons gezin
Tot slot zijn er natuurlijk ook nog privédoelen. Met zelf een full-time invulling van mijn werkweek, een vrouw met een eigen zaak en een belangrijke rol in de Apeldoornse politiek en puberende schoolgaande kinderen, is het belangrijk om focus te houden op de kwaliteit van ons mooie gezin. We hebben daar afgelopen jaar een goede balans in gevonden en zijn naar mijn gevoel daarin als gezin sterk gegroeid. Het doel met ons gezin is om deze balans en rust te consolideren. Vanuit die balans en rust kan iedereen het vertrouwen voelen en ontvangen om te schitteren met datgene wat hij of zij doet. Een ieder kan zo op zijn of haar tempo de doelen bereiken en daarmee zelf ook groei doormaken. Als we het met elkaar zo gaan doen, kan het wel eens een heel mooi jaar gaan worden.
Concrete doelen voor onze familie en vrienden
Een ander doel is om door de consolidatie van dingen meer tijd over te houden om familie en vrienden te bezoeken. Afgelopen jaar heeft veel gedraaid om onze groei en ontwikkeling, zonder daarbij onze omgeving bewust tekort te doen. Met de mindere periode die er ook was, was het voor ons heel belangrijk om even de focus bij onszelf te houden. En dat was goed. We kregen daarbij ontzettend veel steun van anderen. Soms uit de meest onverwachte hoeken. Dat was heel fijn om te ervaren.
Je kunt weinig voor anderen betekenen als je zelf de boel niet op orde hebt. Dat hebben we willen voorkomen. Gelukkig is dat allemaal positief verlopen en heeft de keuze om dichtbij onszelf te blijven, juist geleid tot nieuwe en meer stevige vriendschappen en familierelaties. Het cliché is waar: pas als je goed voor jezelf kunt zorgen, kun je waardevol zijn voor anderen. Maar inmiddels geldt ook weer: wie geluk heeft zal het delen. Op dit moment voel ik mij in zeer goede doen en voel ik oprecht geluk bij alles wat nu speelt en gaande is in mijn leven. Tijd om die positieve energie te delen, zonder mijzelf tekort te doen en weg te cijferen.
Fundamenten versterken dan pas verder bouwen
Of het nu mijn privédoelen zijn of werkdoelen: startpunt voor mij is om de groeicurve van 2018 te consolideren en dat te smeden tot een stevig fundament. Als die verschillende pilaren moeten nu stevig staan en het fundament vormen waarop we veilig kunnen bouwen en zo beetje bij beetje verder te groeien. Organisch, met de tijd, conform het tempo van de natuur. Zonder voornemens, wel met doelstellingen, zonder te rennen, maar wel te groeien, zonder haast en toch vooruit. Dat is wat mij betreft de weg die ik wil gaan bewandelen. Volgens mij heb ik de route voor nu goed inzichtelijk en wellicht zal het her en der weer bijsturen worden. We zullen het zien.
Gelukkig nieuwjaar
En laat ik hopen dat ik de reis kan en mag vervolgen in goede gezondheid. Vol met liefde, energie, plezier, geluk en inspiratie. Met dit mooie gezin, liefdevolle familieleden, fijne collega’s, trouwe vrienden en meer van al dat moois. Vooral ook met veel zelfvertrouwen en liefde voor mijzelf. Op naar een mooi jaar!
2019: let’s flow!
Mooi Randy, ik volg je!
Dank je Ilse. Ik wandel met je mee 🙂
Mooi hoor brother. I follow