Ik heb inmiddels een paar dagen vakantie en dus hoeft er geen wekker meer gezet te worden. Dat doe ik dan ook niet. Toch zal het wel herkenbaar zijn dat je dagelijkse ritme ervoor zorgt dat je op de eerste de beste maandag toch rond je wekkertijd ontwaakt. Ah, die dagelijkse patronen, dat geconditioneerde ritme. Het duurt even om je geest daarvan los te koppelen. Ik merk echter wel dat dankzij het genot van vrije dagen, het vrij zijn, ik mij wonderwel snel aanpas aan mijn vakantiegevoel. Werk loslaten kan ik als geen ander.
Te vroeg op mijn telefoon
Toch werd ik vanmorgen weer spontaan wakker. Dit keer was het 7.33 uur. Een hongerige poes keek mij aan en vroeg met smekende oogjes of ik op dat tijdstip echt even voor haar wilde opstaan. Zo geschiedde. Poes blij, ik duf, maar… wel wakker. En dus tijd voor het dagelijkse rondje nieuws en social. Voor ik wist was ik bijna 2 uur verder en 20% van mijn accu leger. Van mijn telefoon welteverstaan, maar stiekem merkte ik ook dat ik nu al mijn eigen accu aan het leegtrekken was. Wat had ik nou eigenlijk die 2 uur lang zitten te doen op mijn telefoon?
De verslavende werking van de smartphone
Ik heb op social media veel zien langskomen en om een paar dingen gelachen, maar praktisch niks onthouden. Een goed teken, want alles wat in mijn hoofd zit dat blijft erin en gaat malen. Het zijn vaak gedachten waar ik iets mee moet. Het zijn acties voor die dag en soms ook gewoon zorgen. Want ook die heb ik gewoon. Tegelijkertijd is het ook een beangstigend signaal. Mijn telefoon en de ziekte infobesitas lijkt me in de greep te hebben. Het was vanmorgen zelfs zo erg, dat ik behalve mijn vermoeide lijf en ogen, gewoon hoofdpijn kreeg. Slechte combinatie: vermoeidheid en smartphone.
Welke online nieuws onthoud ik nou echt?
Ik blijf even hardop verder reflecteren. Want wat heb ik nou wel onthouden? Feitelijk vooral de nieuwtjes. Dat Liverpool-trainer Klopp tevreden was over het eerste vrouwelijke arbitraire optreden op het allerhoogste niveau. En het CBP verwacht dat de economische groei in 2020 stagneert. Oh, niet onbelangrijk: dat Trump een humanitaire oplossing van China verwacht, voordat een goede handelsdeal gesloten kan worden tussen de twee prijsvechtende landen.
Oproepen van negatieve emoties
Ik merk dat dit nieuws wel iets met me doet. Ik lijk er wat van te moeten vinden, of zo. Omdat twee machten iets doen wat de wereldvrede niet bevordert. En omdat er een machtsspel gaande is die ik – levend vanuit natuurlijke en biologische principes – niet helemaal begrijp. Alle combinaties waar geld en macht bij elkaar komen, wekken een zekere aversie bij me op. Een negatieve emotie. Tegelijkertijd kan ik het ook snel weer een plek geven. Ik kan het laten rusten alsof het me niets doet. Daarom vind ik maar even niets van en deel ik niet mijn mening over dit conflict.
Iedereen heeft overal verstand van, zo niet een mening over
Ijdele hoop, blijkt soms. Een topic wakkert weer net zo snel aan als ik mijn social media platformen afstruin. Dan hebben heel veel mensen blijkbaar heel veel verstand van dergelijk nieuws en ze hebben bovenal een mening. Van al die platformen is Twitter het grootste en meest vervuilde riool van alle socials, tegelijkertijd zitten er in mijn vakgebied (klimaat) veel mensen met interessante informatie en data op dat platform. Inmiddels weer zoveel dat ik ook daar door de bomen het bos niet meer zie, terwijl als je het over klimaat hebt bomen juist zo belangrijk zijn.
Is het online leven alleen maar leuk?
Tegenwoordig reageer ik online alleen nog op leuk nieuws of leuke mensen. Niet dat het leven alleen maar bestaat uit leuk. Integendeel. In deze blog schreef ik dat niet alles in het leven leuk is. Of leuk hoeft te zijn. Kan zijn. Het zit ook wel eens tegen. Mijn vrouw en ik merkten overigens wel op dat tussen de extreme happiness en drama op social media, weinig ruimte is voor kwetsbaarheden zoals zware financiële tijden of mislukte avonturen. Processen die iedereen meemaakt, zelfs van leert, maar amper durft te vertellen.
Mag je online falen of kwetsbaar zijn?
Om welke reden eigenlijk. Is falen een straf of niet hip? Terwijl ik daar over nadenk geef ik ondertussen even een like aan de volgende verre veertiger in mijn tijdlijn die met de zoveelste kakker meldt een relatie te hebben. “Gefeliciteerd”, schrijf ik. “Hoop dat hij je wispelturige karakter wel accepteert”, denk ik. Tja, vooroordelen. Niet goed, maar ik krijg ze door Facebook. Ondanks dit hoogstaande gefilosofeer borrelt het antwoord op die vraag niet op. Wederom een teleurstellend resultaat van social media. Zonde, want kwetsbaar zijn is juist zo mooi, vind ik.
Mooi voorbeeld van kwetsbaarheid
Daarom vond ik ook deze Facebook-post van Astrid zo mooi. Zij hebben met hun gezin een prachtige restaurant waar ik te weinig kom. Zo’n restaurant runnen gaat met pieken en dalen. Net als in het leven. Het verhaal van Astrid zet alles in perspectief. Voor haarzelf en haar omgeving. Dapper. Moedig. Ik hou van moedige mensen. Daar ben ik steeds meer van onder de indruk. Waarschijnlijk omdat ik de laatste moed aan het verzamelen ben voor mijn eigen (ver)nieuw(d)e avonturen. Moedige en kwetsbare mensen inspireren me.
Ik zit weer in de verslavende fase van infobesitas
Infobesitas dus. Met momenten lijd ik er enorm aan. De nachten maak ik korter omdat ik nog even Netflix kijk of dat ene nieuwsitem lees op Nu.nl. Via Facebook en Instagram like ik nog even wat post en check ik op ESPN nog even het laatste football en basketbalnieuws. Ik moet natuurlijk nog even iedereen op Whatsapp beantwoorden en kijken of mijn mail leeg blijft. Mijn Gmail natuurlijk, want buiten werktijd ben ik namelijk al enorm druk met bovengenoemde verslaving. Ik noem het beestje maar bij de naam, want waar ik de kinderen steeds wijs op hun enorme online aanwezigheid, spendeer ik amper minder tijd in die wereld dan zij.
Vakantie, ontpluggen en afkicken
Gelukkig ga ik nu op vakantie en zal ik echt wel wat fotootjes delen. Het is tegelijkertijd weer een mooi moment om meer te ontpluggen en los te komen van alle ingesleten patronen. Op zich kan ik dat ook tussendoor wel vrij goed hoor. Als ik merk dat mijn online verslaving te gortig wordt, kick ik weer af. Dat lukt me ten eerste door het me te realiseren. Vervolgens om te besluiten mijn telefoon tijdig weg te leggen voor het slapen gaan. En niet te vergeten om alle meldingen uit te zetten van alle apps. Die confronterende schermtijdmelding, geeft vaak het laatste zetje.
Mijn offline to do’s
Onlangs las ik mijn eerste boek sinds tijden. Ik daag mijzelf uit twee van de drie boeken die ik meeneem ook te lezen. Ondertussen ga ik weer lekker beginnen met trainen. Uiteraard zal er veel geluierd worden. Rondom ons huisje of aan het zwembad. We zullen wat steden bezoeken en de omgeving verkennen. Ook wil ik meer weten van mijn eigen dromen. Genoeg te doen in mijn vrije tijd waar weinig internet voor nodig is. Fuck onbeperkt 4G. Italië lonkt!
Ciao tutti!
Ik wens jullie net zoveel offline quality time als mijzelf, ook al begint voor sommige mensen de werkende wereld weer. En kom je toch online, word je toch verleid, lees dan lekker mijn blogjes. Ik spreek jullie spoedig. Nu lekker genieten. Italië, here we come. Oh, en ons huisje wordt bewaakt door een knappe kerel. Dus dames… wie nog een kopje suiker wil lenen, nu is het moment. Over 2 weken moeten jullie het weer doen met mij.
Ciao!