Hoe houd jij hoop in het leven?

Als we kijken naar de nieuwsberichten op NU.nl, de NOS of de wakkerste krant van Nederland, dan lijkt het einde der tijden nabij. Het nieuws is alleen maar slecht en lijkt ons weinig hoop te bieden. Van natuurrampen tot oorlogen, van de beruchte pandemie tot homohaat, van vluchtelingenstromen tot corrupte regeringen… Er is amper plaats voor goed nieuws. Tot overmaat van ramp is het meest slechte nieuws dat we van alles wat moeten vinden en onszelf daarmee soms lijnrecht tegenover de ander zetten. Het goede nieuws is: mijn hersenspinsels zijn weer vertaald in een blog 😉

De Black Eyed Peas vroegen zich terecht af: Where is the love? Hierover heb ik vorige keer een uitgebreid blog geschreven, die – en daarvoor veel dank – enorm goed is gelezen, gedeeld en gewaardeerd. Dat je online óók liefde kunt ontvangen, is uit jullie reacties wel gebleken. Thanks!

Koffie-uurtje vol koetjes en kalfjes

Toch nog even teruggrijpen op al die ellende. Elke woensdag hebben we met onze collega’s een online koffie-uurtje. Tijdens dat uurtje gaat het over alles en niks. Hoewel niks… Het gaat niet over ons werk. We praten over koetjes, kalfjes en plaatsen af en toe een grapje. Soms gaat het over serieuze dingen, zoals de politiek, de maatschappij of pittige momenten in de persoonlijke levenssfeer. En heel soms dwalen we af naar hele filosofische onderwerpen. Gewoon even wat anders dan werk.

Hoe houd jij hoop in het leven?

Ook dan ontkomen we er niet aan om onze blik soms te werpen op alles wat er gebeurt in de wereld. Vanuit ons perspectief, we rennen allemaal  hard om verdere klimaatverandering te voorkomen, is het niet eenvoudig om grote succesvolle stappen te maken in onze missie. Onze successen zijn weliswaar best groot en tegelijkertijd relatief klein ten opzichte van de opgave die we hebben om de natuur te beschermen en de wereld meer leefbaar te maken voor alles op aarde wat leeft. Als je dan “alle ellende” bij elkaar optelt, hoe hou je dan nog hoop in het leven?

Die vraag wil eigenlijk aan jullie allemaal stellen. Hoe houd jij hoop in het leven?

(Verhaal gaat verder onder de foto)

Hoop - Expeditie Flow

Ideaal beeld

Ik vertelde mijn collega’s vanmorgen dat ik ergens in mijn hoofd een ideaal beeld heb. Dat er een tijd komt waarin alles weer wat rustiger wordt en meer balans heeft. In mijn hoofd ontstond een beeld van een grote stad met veel groen, de zon scheen en iedereen deed al genietend zijn ding. Een hoopvol en ideaal beeld van een plek waar ik in mijn gedachten even was. Een niet verkeerd beeld dus. En blijkbaar leef ik nu om dat beeld na te streven.

Levensvragen

Mijn fascinerende collega Paul stelde voegde naar aanleiding van mijn vraag een aantal hele interessante vragen toe. Vragen die hij vooral zichzelf stelt. Vragen als: waarom vind ik het belangrijk dat alle mensen te eten hebben? Waarom vind ik het belangrijk dat we verregaande klimaatverandering voorkomen? Waarom vind ik het belangrijk dat alle mensen op de wereld net zo eerlijk worden beloond als ik? En waarom vind ik het belangrijk dat alle mensen kunnen leven in vrijheid en in vrede? Het zijn allemaal hele mooie vragen.

Humaniteit en natuur

Het gekke van die vragen is dat ik het antwoord erop niet echt weet. Of niet echt kan definiëren. Wat ik wel weet, is dat mijn gevoel zegt dat het humaan is om zo te denken. Dat humaniteit en het willen beschermen van de natuur het antwoord is. En ik dus ook ernaar leef. Alsof het bedoeld is dat we moeten strijden voor een eerlijke wereld voor iedereen. Voor een wereld waarbij de natuur de natuur mag zijn, zonder dat ze koste wat het kost geplunderd wordt door de mensen die er alleen maar rijker van worden. Vaak zonder moraal.

(Verhaal gaat verder onder de foto)

Hoop - Expeditie Flow

Een falend systeem

We kwamen samen tot de conclusie dat het eigenlijk vreemd is dat we onszelf zulke vragen amper stellen. Laat staan voor onszelf beantwoorden. En nog vreemder is het dat er mensen zijn, die het dus echt niet interesseren wat het antwoord is. Die dus ten koste van mens en natuur er alles aan doen, de wereld en het systeem in stand houden om er zelf beter van te worden. Die dus doodleuk kleren kopen bij de Primark en geen benul hebben dat kinderen daar zeven dagen in de week zestien uur aan werken voor een loontje waar ze hun gezin niet eens mee kunnen voeden. Die het doodnormaal vinden dat een hamburger bij de Mc een euro kost, terwijl daarvoor oerwoud en runderen voor worden gemolesteerd. Vervolgens slaan ze het coronaprikkie over omdat ze vinden dat het systeem niet deugt.

Angst voor verandering

Terug naar het slechte nieuws. Heel gek is het niet. We zitten middenin een energietransitie. En dan bedoel ik niet de technische transitie waarbij we afscheid nemen van vervuilende energiebronnen en deze vervangen door hernieuwbare energie. Ik bedoel vooral ook de transitie van oude naar nieuwe werelden, van oude naar nieuwe systemen, van oude naar nieuwe technieken, van oude naar nieuwe generaties enzovoorts. Transitie is niets anders dan een duur woord voor verandering en verandering gaat zelden gepaard zonder chaos, verwarring, frustratie, angst en wat te denken van weerstand.

Verbondenheid

Het is een moeilijke tijd voor ons allemaal. Voor mens en natuur. De fundamenten van ons zijn. In alle angst, verwarring en chaos ligt een enorme moeilijke uitdaging. Of noem het een opgave: hoe blijven we ondanks al die gevoelens dicht bij elkaar? Hoe houden we elkaar juist vast? Het antwoord ligt hem in de basis van ons bestaan. Het antwoord vinden we in een eenvoudig natuur systeem: verbondenheid. Het is dus niet onze natuur om niet met elkaar verbonden te zijn. Om niet in verbinden te staan met de ander en alles op aarde wat leeft. Dus waarom zetten we onze messen en scharen in de lijntjes die ons verbinden?

Tijd van loslaten, zaaien en… hoop!

Het wordt in elk geval een interessante herfst. Een herfst met veel prachtige natuurlijke fenomenen. Een periode vol kleur, die enige vrolijkheid moet bieden bij het moeilijke proces van loslaten. Een periode waarin we de oogst van afgelopen maanden binnenhalen en de komende tijd mee moeten doorkomen. En herfst is natuurlijk de periode om de vruchtbare zaden te zaaien, zodat ze tijdens een rustige koele winterperiode, in het voorjaar weer kunnen ontkiemen.

Terug naar de vraag die ik je graag stel: hoe houd jij hoop in het leven? En misschien leuk om eraan toe te voegen: wat zou jij nu willen zaaien, wat in de toekomst kan leiden tot een mooiere wereld?

Hoop - Expeditie Flow

 

One thought on “Hoe houd jij hoop in het leven?

  1. Wauw, wat mooi weer! En je site ook! Word er blij van. En ik begrijp dat we elkaar al wandelend, coachend, tegen kunnen komen? Ik loop ook veel door het bos met klanten. Magisch. En altijd opgeladen, rustig maar met heel veel energie weer terug.

    Hoe ik hoop houd? Door naar de grote lijnen te kijken. Door een idee te hebben hierover. Mijn visie is dat de universele wet: orde, chaos, orde hier geldt. Om van het ene tijdperk naar het andere te gaan, die transitie waar jij het ook over hebt, wordt eerst iets afgebroken, door elkaar geschud (chaos) en zonder dat je nog exact ziet hoe het nieuwe wordt (nog meer chaos) zit je er toch in. Ik zie zoveel mensen die als een soort pioniers aan het verkennen zijn hoe dat nieuwe tijdperk eruit ziet. Het gedoe zoals de discussies omtrent Corona klinken dan voor mij ook heel logisch. Transitie gaat met weerstand en dat zie je nu in mijn ogen terug. Daarnaast is voor mij nieuws zo sterk gericht op schaarste, tekort en angst, dat het voor mij niet waardevol is. Er ligt zoveel buiten mijn invloedsfeer. En het vernauwt je blik op de wereld want er gebeurt ook zoveel goeds! Daar richt ik me graag op.

    Op de liefde voor mensen, mooie gesprekken, de natuur, verbinding, doen waar ik goed in ben, waarmee ik van waarde ben. Dan kan de wereld er ineens heel anders uitzien. Uitzoomen noem ik het ook wel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *