Van bijna burn-out naar vurige missie

Burn-Out

Nog niet zo heel lang geleden had ik mijn eigen bedrijf. Dat bedrijf richtte zich volledig op online marketing en was voornamelijk gespecialiseerd in de discipline content marketing. Mijn bedrijf liep best aardig. Ik had een paar leuke klanten en alles bij elkaar had ik voldoende inkomen. Toch beviel mij het ondernemerschap niet. Althans, niet in deze vorm. Wat ik wel wilde? Waar ben ik in vredesnaam mee bezig? Wie ben ik in dit verhaal? Geen flauw idee. En daarmee begon een zoektocht naar mijzelf.

ZZP-er tegen wil en dank

Ik goot het content-kunstje, iets wat ik wel aardig kan, in ondernemersvorm, maar ik had eigenlijk helemaal geen zin om op dat moment zzp-er te zijn. Een beetje gepusht door de tijd met weinig vacatures op de arbeidsmarkt besloot ik te ondernemen. Maar ik vond het al snel eenzaam. En zo haaks op mijn “zijn”.  Het netwerken was een must, wilde ik klanten dan moest ik me met de ellebogen in hun zichtveld wroeten en ik kwam op borrels waar ik helemaal niet wilde zijn. Ik haalde er totaal geen voldoening uit. Het was kennis doen in plaats van mijn hart volgens en uiten.

Geloven dat het wel zo is

Toch bleef ik nog even doorgaan. Deed ik mijzelf geloven dat dit wel iets cools was. Een eigen bedrijf. Eigen tijd. Eigen geld. Allemaal mensen om mij heen die mij op bepaalde momenten best interessant vonden. En ik hen. Bovendien had ik één zeer trouwe klant die aardig in mijn concept had geïnvesteerd. Maar meer en meer voelde ik dat ik mijzelf niet was in dit plaatje. In deze onderneming en het leven daaromheen.Burn-Out Netwerken

Net niet burn-out of net wel?

Ik ging achteraf gezien net iets te lang door. Ik zag niet in dat ik eigenlijk moest stoppen met iets waarin de echte ik niet aanwezig was. Het maken van die keuze ging echter niet geheel vanzelf. Tot het kaarsje bijna uitging. Bijna, alsof het nog net in de waakstand kwam. Net niet burn-out. Of net wel, maar dan net dat alleen nog het lontje brandde.

Wat wil ik nou eigenlijk?

Toen ik dat merkte, heb ik de stekker uit het ondernemerschap getrokken en mezelf een reset gegund. Met alle gevolgen van dien, alleen bleven die gevolgen grotendeels uit dankzij een fijne partner die mij volop steunde. Bovendien had ik alle betrokkenen mijn situatie uitgelegd. De reacties waren uiteenlopend. Van geen reactie tot intense steun. Het was het einde van een hoofdstuk. Tevens het begin van een nieuwe. Maar hoe zou dat hoofdstuk zijn? Ik had geen benul. Want de vraag die ik aan het begin van mijn blog stelde stond nog steeds: wat wil ik nou eigenlijk?

Nieuwe dingen, nieuwe energie

Honderd gesprekken verder deed ik een soort own-made re-integratie project: Pop Up Park 055. Daar haalde ik nieuwe energie en kennis uit: duurzaamheid, natuur, recycling, samenwerking, co-creatie… allemaal kleine elementen vormden hier puzzelstukjes die hebben geleid tot een mooi en leerzaam, experiment. Die elementen spraken mij aan, vormden mijn lifestyle en werd gevold door een blog. Expeditie Flow.

Burn-Out

Expeditie Flow: mijn ideeën, mijn idealen

In mijn lifestyle en Expeditie Flow zit mijn hart en bovenal: zit ik. Hier ligt mijn bevlogenheid en word ik echt blij van. In het hier en nu zit ik prima op mijn plek. Mijn ideeën, mijn idealen, mijn verhalen; laat het voor nu vooral maar eerst zo zijn, om het zo te kunnen laten groeien. Samen met mij naar iets heel moois. Go with the flow, lekker organisch. Op naar mijn toekomst.

En als het allemaal anders loopt, kan Expeditie Flow lekker blijven bewegen op de huidige manier. Door mijn old school kennis een aantal dagen in de week in te zetten bij organisaties die écht bij mij passen. Om zo met de resterende tijd Expeditie Flow aandacht te kunnen blijven geven.

Zoals dat nu gaat is zeker geen straf. Ik leer namelijk ontzettend veel sinds ik dit pad bewandel, maak keuzes die meer vanuit mijn hart en intuïtie worden ingegeven. Ik volg nu zelfs schei- en wiskunde om een basis te leggen voor een vervolgopleiding. Allemaal nieuwe routes, allemaal nieuwe avonturen.

Nieuwe koers, nieuwe inspiratie

Ik ontmoet weer heel veel nieuwe mensen die enorm passen mijn doelen en idealen. Ik zie ook mensen afhaken bij mijn levensstijl. Dat is niet erg en geen rancune. Het is goed zo. De herinnering blijft, zou Ben Cramer zeggen. Al gaat het hier zeker niet om clowns. Met de keuzes die ik nu maak, keuzes die komen vanuit mijn hart, merk ik dat ik heel dicht bij mijzelf kom. En dat ik mij daar enorm goed bij voel.

Dat trekt ook weer veel nieuwe mensen aan. Ook nog eens mensen die mij verder kunnen inspireren en helpen naar mijzelf en met de groei van Expeditie Flow. Met al die frisse inspiratie, die nieuwe mensen om mij heen, de vaste waarden uit de huidige groep dierbaren, de natuur, mijn huidige levensstijl, de nieuwe avonturen, Expeditie Flow… Daar word ik nou echt blij van.

In het nu. En vooral… gelukkig!

Burn-Out

15 thoughts on “Van bijna burn-out naar vurige missie

  1. Wat mooi Randy! Ik vind je een geweldige inspiratiebron en bovenal een ongelooflijk fijn mens! Vanuit het hart! 🙂

    1. Heel erg bedankt voor je mooie woorden. Niet voor niets vinden we elkaar met regelmaat. Fijn dat je nooit ver weg bent en enorm met (en om) je kan lachen 🙂

  2. Bedankt voor je woorden, Randy. Ik vind herkenning in je verhaal – en vooral ook die eeuwige vraag: wat wil ik nou eigenlijk? Het oude niet meer, maar het nieuwe nog zo onbekend. Het is een hele puzzel, vind je niet?

    1. Hi M.,

      Dank voor je reactie. Het is zeker een puzzel met veel onbekende stukjes. Het heeft even geduurd voordat ik vooral dat onbekende aan durfde te vliegen. Ik zocht altijd naar een zekerheid. Bijvoorbeeld die van genoeg inkomen. Niet snappende dat je met jezelf ook genoeg kunt verdienen om in elk geval je huisje, eten en beestjes van te betalen. Ik kan er vast nog meer uithalen, maar dat vergt nog iets meer lef. Dat komt, want het groeit. Alles op zijn tijd 🙂

      1. Je hebt geen haast, want de eeuwigheid staat aan je zijde :). Wat je beschrijft is overigens wat veel mensen tegenhoudt: Wij willen zekerheid. Schijnzekerheid, gebaseerd op Schijncontrole, maar toch. Hoe moeilijk is Vertrouwen, maar dat is precies wat we mogen doen. Uitademen, het niet-weten accepteren (of de stappen daarvoor: leren te verdragen) en steeds terugkeren naar wie we werkelijk zijn. Het is in theorie best duidelijk, en toch kan je er je leven(s)lang mee bezig zijn! Ik tenminste wel! 😉

  3. Randy! Mooi stuk vanuit je ervaring & hart. Dank voor het delen van je kwetsbaarheid. Dat is je kracht. Ik krijg er ook nieuwe energie van. Hou ons op de hoogte van expeditie flow!

    1. Dank je Joost. Ik begin steeds meer te beseffen dat dit verhaal en de verhalen die ik deel via Expeditie Flow een groot onderdeel zijn van mijzelf. Dit ben ik. Ik kan het niet mooier maken dan het is voor de mensen die anders in elkaar steken, het anders zien, het anders voelen. Ik begin mezelf hierom steeds meer te waarderen. De meerwaarde voor mijzelf en de meerwaarde van mijzelf voor de mensen om mij heen, mijn werkomgeving, mijn politieke speelveld, mijn duurzame missie… Het komt steeds meer vanuit mijzelf. Daar ben ik steeds blijer om en trotser op. Nog een beetje groeien en het staat helemaal.

  4. Een mooi verhaal en herkenbaar.
    Ik heb ook ideeën waar ik mijn ziel en zaligheid in wil leggen en die keuzes komen allemaal van binnenuit.
    Je bent een voorbeeld!

    1. Dank voor je reactie en compliment, Roelof. Het kwam niet allemaal vanzelf, maar al doende kom ik stap voor stap dichter bij mijzelf en worden persoonlijke doelen ineens een stuk realistischer.

  5. Mooi lieve Randy wat je deelt…
    Hoe je je kwetsbaar op durft te stellen, open en eerlijk bent. Topper!
    En ja…prachtig hoe Rachel daar onlosmakelijk een belangrijke rol in speelt.
    Alles is liefde! <3

    1. Dank je wel, Margien. De zoektocht maak ik gelukkig niet alleen. Het is samen met Rachel een enerverende rit met mooie ontdekkingen. En het oud zeer gooien we meer en meer van ons af. Fijn om te merken dat je diep vanuit je hart zoveel mensen raakt en kan raken. Niet voor niets heeft die puurheid ons dichter bij elkaar gebracht. Iets waarvoor ik en Rachel dankbaar voor zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *